Çocukluk Sırrı, okuduğum Adem Güneş kitaplarının ikincisi ve yine şüphesiz ki sonuncusu değil. Bu kitabı okuduğumu gören bir ablam ''Erken başlamışsın.'' dedi gülerek. Pedagoji üzerine okumaya başlayalı en az on sene olduğunu ve bu alana duyduğum ilgiden sebep çocuklar üzerine bir eğitim programına katıldığımı söylemedim.. (Bir hocam ilerde lazım olur diyerek, ismime yazar arkadaşına imzalattığı çocuk eğitimi üzerine bir kitap hediye etmişti. Okuduğum ilk pedagojik kitap oydu.)
Bu tür kitapları tabi ki anne babalar mutlaka okusun, anne baba adayları da.. Fakat bence halalar da okumalı mesela.. Ablalar, abiler de okumalı. Öğretmenler illa ki okumalı. Bakışları, sözleri tek bir çocuğa değen kimseler de okumalı. Rastgele söylenmiş bir söz, yöneltilmiş herhangi bir bakış onların ruhunda onarılması güç yaralar açabileceği gibi, bir gün meyveye duracak tohumlar da atabilir ruhlarına. Yazarken duygulanıyorum ve kitap yorumundan uzaklaşıyorum, sanırım bu konu üzerine özel bir paylaşım yapacağım.
Kitaba dönersek; Çocukluk Sırrı, en güzel bir yaratılışla yaratılmış çocukların karakter ve kişiliklerine balta vurmadan onların müspet yönde gelişimine nasıl katkıda bulunabileceğimizi anlatıyor. Ceza ve mükafat sisteminin olumsuz yönlerini ele alırken, Batı Pedagojisi'yle Anadolu Pedagojisi'ni karşılaştırıyor. Çocuk eğitiminde en çok neden güçlük yaşandığına dikkat çekiyor ve onları daha iyi anlamamıza yardımcı oluyor. Bazı paragraflarını tekrar tekrar okuduğum kitabın bana göre tek eksiği çözüm yollarından detaylı bahsedilmemiş olması. Evet tüyo veriyor, ama üretilebilecek çözümlerden yeterince bahsetmiyor. Benim iyi anlamamış olma ihtimalim de var tabi. Eminim onlarca kitabından bir başkasında aklımdaki sorulara daha net yanıtlar bulabilirim. Bu kitap çok sevdiğim yeğenlerimin ve tüm canım çocukların ruhuna ışığını yansıtabileceğim feneri elime verdi. Gerisi de çorap söküğü gibi gelir değil mi? Hadi inşaAllah gelir.
Ezcümle, okuyunuz okutunuz dostlar!
06.05.2017
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder