Epeydir kitaplığımdaydı Cinnet Mustatili. Vaktini bekliyordum okumak için. Bir gün hastaneye götürdüm yanımda. Vaktinin ve yerinin geldigini sezmiştim. Doğru hissetmişim! Hastane, üstadın "yılanlı kuyu" şeklinde bahsettiği hapishaneden kat kat modern kat kat konforlu olsa da, onun hisleriyle aciz ruhumun sancılarını çok benzettim birbirine. İki günde yudum yudum çekerek içime, kitabı bitirdim. Satırların altını çizerken bir ara öyle heyecanlanmış olmalıyım ki, bastırırken delecek gibi oldum yaprağı. Bitirdikten sonra da bir süre rafa kaldırmaya kıyamadım kitabı.
Bu kadar kitap sever biri olduğunu ve okuduğunu iddia eden ben , üstadın bu kitabını bu yaşa kadar nasıl okumamışım diye az hayıflanmadım!
Velhasıl ,okuyunuz efem. Dikkatle, samimiyetle,yüreğinizi açarak okuyunuz.
İşte birkaç örnek cümle:
"Yalnızlık; bundan güzel ne olabilir? Kalabalığın içindeki yalnızlığımızı sahtekârca örtmeye kalkan ve hiçbir ferdi öbürünün nasır tabakasından daha derinlere indirmeyen cemiyet cümbüşlerine mi kıymet vereceğim? " s.18
"Allah var, daha ne istiyorsunuz?" s.35
"Dayanabildiğimiz yok kardeşim. O dayandırıyor, biz de dayanıyoruz!" s.72
"İyi adam, iyi adam,bana öyle geliyor ki dünyada fena denilecek adam yok,yalnız ben varım!.." s.171
"..Allah'tan kaçma, Allah'a kaç!.." s.176
"Affet Allah'ım , benim ibadetim de kusurdur. Her hâlim riya ve her ânım kusur. Ben kul olarak ne kadar yükselsem hep böyle kalacağım!.. Ve Sen beni affedeceksin!.. Onun için değil midir ki ,'Rahmetim her şeyi geçti', buyurdun?.." s.237
"..ve ben gözyaşından uzak kaldıkça fikir ve harekette ne olursam olayım ,duyguda bir kütükten farksızım." s.295
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder